Üç derin nefes alacaksın şimdi, her birinde üçer saniye beklemeyi unutma. Üç derin nefes vereceksin sadece. Aldığın kadarını geri vereceksin, ötesine yeltenme. Ne oldu başın dönüyor değil mi? Döner tabi dengeni bulamadın. Ya aldığın kadarından fazlasını verdin ya da verebileceğinden fazlasını aldın.
Şu ne kadar yıkanırsa yıkansın asla kokusu değişmeyen, işe yaramanın soldurduğu sofra bezi nerede acaba? Hani annenin mayaladığı yoğurdu sardığı, üstünde mevsimine uygun her şeyin ayıklandığı. En azından yılda bir geleneğe uyulsun diye sahurda hazırlanan yer sofrasının altına serilen. Bilirsin işte çocukluğundan olanı. Şimdi önce onu ser, sonra dök eteğindekileri daha da dengeni bozmadan. Eteğindekiler, mevsimin ilk can eriğiymiş gibi heyecanla dök, ayırmadan. Ağacın en tepesine korkusuzca çıktığın için en güzelleri bunlar diyerek iştahını kabarttıklarınla nasıl gurur duyuyorsan, ağaca çıkmaktan korktuğunda taşlayarak düşürdüğün ezilmiş, içleri topraklı olanlarla da gurur duy. Korktuğun için içine düşen çareden geliyor çaban unutma. İşte bu yüzden ne kendini taşlamaktan ne de ağaca çıkmaya başlamadan yorulma.
Büyümek için uyumaya ihtiyacın olduğu zamanlarda uykunun bir nevi ölüm hali olduğu vaazını duymuştun cami hoparlöründen, inatla rüyalar seni beklerken gece yarıları, inat o sıralar senden büyükken, kaç kere düştün yüksekten. Kaç kere bir nevi ölüm halinde senden önce sevdiklerinin öldüğünü gördün. Yine de uyandın işte her rüyadan. Yine de ispatlayamadın, onca yüksekten dizlerinin üstüne düştüğün için bacaklarının bu kadar ağrıdığını. Düşüyordum dedin, ölüyordunuz dedin, ağrıyor bak dedin büyüyorsun dediler. Büyüyorsun rüyasından, bu kez de büyüdün alarmıyla sıçrayarak uyandın. Rüyalar orada, uyanmalar da. Uykunu aldıysan, kendiliğinden uyanmanın zamanı gelmedi mi?
Niyet et en derin inancınla. Neydi dua ' Yattım sağıma döndüm soluma, melekler şahit dinime imanıma. Yattım Allah kaldır beni nurlar içinde uyandır beni' hatırladın değil mi? Yahu kaldı mı inancın emaresi diye sıyırma dibinden çocuk kalbini. Unutma, sen inançsın. İnanılmasan yaratılmazdın. Yine de bunu yüksek sesle söyleme, buldum, bildim, büyüdüm diye daha. Önce anla, anladığını yaşa. Gördüğün rüyaya bak daha kaç uyanış bekliyor seni tart. Sonra seslen sesin çıkarsa. Sadece isteyenin kendiliğinden uyanacağı bu rüyalardan isteyeni ara, ararken bulduğunda, zihni aksini ispatlarcasına korkularını suratına çarparsa, o korkuların ne kadarı sana ait bil, sana ait olmayanı almayacak kadar büyü. Herkesin çaresi kendi korkularından geliyor unutma, çarenin çabası uyanmaktan geçiyor hatırla.
Sayılı nefes deniyor yaşama. Sayabildiklerin ancak hayatın oluyor. Derin nefesle başla önce, bekle ve nefesi ver sadece. Tek kural aldığın kadarını vereceksin, aldığının anlamına varmadan, verdiğinin manasını önce sen yerle yeksan edeceksin. Yaşam yedi kat aşağı yukarı. Hayatın hangisinde olsun istersin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder