Bir zamansızlık yarattım kendime
Saçlarını okşayıp taradım,
Öptüm gözlerinden, koynumda uyuttum.
Geceler hep gece kalmadı.
Sabahı selamlayıp uğurladım onu,
Nur oluşunu izledim sokağın köşesini dönerken,
Mahalleleri caddeleri geçip tekrar gelecek biliyorum.
Kalabalıklar ardından yolunu bulup yine gelecek.
Gürültüler arasında seda olmayı,
Işıklara aldanmamayı,
Diğeri aldatmamayı öğrettim ona.
Bir heves kondurdum yüreğine,
Düşünce kalksın,
Bitince başlasın,
Geceyi görsün,
Sabahı bilsin diye.
Ad koymadım, kulağına fısıldadığım rüyaydı.
Umut bağlamadım, umudu yaşattım.
Aklımla çokça oynadım.
Ardı sıra duvarlar yıktım.
Mum alevi ışığı yarına, gayret karanlığımda
Bir zamansızlık yarattım kendime
Tekrar dolmak, doğmak, doğurmak için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder