29 Haziran 2021 Salı

Kelebeğin Ömrü Yedi Gün

İnan bana, neyse inanma, ben bana olanlara inanamıyorum daha
Sev beni, neyse sevme, ben bana olanlarla öğreneceğim sevgiyi daha
Yaşa ya da yaşama öyle, yaşamak mı denir buna
Hisset, olacağından olur bin asırda bir, o bu çağdı işte

Say yerinde. Sonra en başa dön tekrar, 
  ilk dediğini, birinci sıradan mı başlatıyorsun
Sil baştan bak bakalım, 
  geleceği izlediğinde, izlerini unutuyor musun?
Vazgeçme, vazgeçtim vazgeç, her şeyde bir neyse, 
  sende bende herkes gibi bize neyse 
Git, giderken gel. Geldiğinde gitmiş ol. 
Çığlık at, kahkaha at birde, ne biçim yankı var 
  damla damla akıyor bu da ne 

Öyle yapmayalım böyle olsun, 
Kelebeği uçtu sayalım, kuşa da artık özgür olduğunu anlatmayalım 
O ki, göğsü kafesi bellemişse iradesiyle, 
Kilidiyle anahtarıyla savunmuşsa bir kere, 
Denk gelir çağlar kurumuş dere 
İrade de kendince özgür, kime ne! 

Yine de yok. Yeniden olamayacak coğrafyalarda,
İyi de var olsun ruh, inananlarla 
Sessiz sedasız olsada vaktin şafağı, 
Müzik devam eder anılarda, dans devam eder akıllarda, 
Rüyalar mesaiye göre hala, 

Gerçekse, kendi şiiri olan bir kadın şair olabilir 
Artık şiiri olan bir adamın kadını olamaz gerçekte. 
Bir başka kelebek muhakkak doğar güneşle,
Yeter ki yetsin, yetirsin. 
Ömründe, sevgi ona yetişsin. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İnsanın Laciverdi İnsana

Şanslıysan o kâğıdı önüne koyacaksın. Azmettiysen, kalemi kâğıda katacak, Yaşıyorsan, cümleler kuracaksın. Duyuyorsan, ağızdan çıkan sözün u...