Ruhun kaç yaşında İlhami. Saymaya başla, ben yüzüncü yılımı kutluyorum. Sonra düşün, istersen oturarak. Ya sandalye tepelerine ya da bağdaş kurarak. Buna yetişebiliyor musun?
Öyle şeyler yaşanıyor ki, belki de demeyeceğim yaşadıklarına. Gözlerinden okuyabiliyorum. Yaşadıklarını, yaşamayamadıklarını, yaşamak isteyip yaşamadığını ve pek tabi yaşamayı ummayıp yaşamdan saydıklarını. Bende böyleyim işte, okuyorum yazıyorum, yazıyorum yaşadım sayıyorum. Sonra... Yüzlerce sayfayı okumak için iyi bir okuyucu olman gerekiyor İlhami.
Kalbime düştüğünde şiirini çoktan yazmaya başlıyor, aklıma ters düştüğünde bunu metne döküyorum. Ruhum seni, artık şiiri olan ancak kadını olmayan bir İlhami olmaktan saklıyor. Ben buyum kılıcımdan seni sakındığımı anlamıyor olamazsın İlhami.
İthamda sayılmasın söz hakkın olur şu an buna gerek yok bilirim, de ki çok bilmişlikten ödeşelim, öğrendiğin hesaplar ve oyunlar benim sahnemde gösterimde hiç olmadı. Zaten içimde büyüttüğüm sahnemi de terk etmek üzereyim. Tuttuğum tek hesap, yüzyılın özleminin ederi gökte on yedi yıldıza erişmekten geçiyor. Oynadığım tek oyun yaya geçidinden geçmeyince kanunsuzluğa varıyor.
Böyleyken, seninle başlayan bir elin parmaklarını aşan cümleler, senden bağımsız benle ilgili elimden geldiğince anlamlar, benden bağımsız senle ilgili ettiğim tüm buluşlar için mürekkebe bulanmış ellerime ellerini uzatmalısın İlhami.
Niyeti iyiye, bakışı derine, anlayışı engine, aklı yetkince, kalbi bence kırgınca sen. Sözü sus ettin. Oysa kedileri ve sözün özde duruşunu severim, pek çok kez demiştim. Şimdi en büyük belki de benden gelsin. Doğrusu doğruna. Belki de tüm bunları birlikte tutmak için en büyük korkunu yaşıyor çocuk kalbin, yetiştirdiğin koruyup kollamanda . Doğrusunu önce kendine sor, doğrum belli, rüyasını anlatırım belki.
Dilediği gibi olsun diye biten kader kitabında ki bu sayfada, dilerdim ki tek hesap paylaşamadığımız bir anın bizden götürdükleri, tek oyun 46'lık gecenin en doğrudan hamlesi için olsun.-Du.
Bugüne kadar sana anlatmak için öğrendiğimi kabul ettiğim kelimeler ve anlatıyorum ya telveleri. Ellerini uzatmasanda, benim elimden gelen bu kadar. Yüreğinin yettiğine karışamam yüreğimin yettiği de bu. Nacizane umudum mürekkebe bulanmamış elleri öpmemen. Ve evet tüm bunlar en sevdiğim haller, ruha şifa olanın en güzeliyle olmuşluğu kabulü, sonra, sonra olur gerçekleri de kelime oyununa dahil. Tıpkı sessizliğin sedasızlık olması gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder