Mahzuru Yoksa Manzumem Var

Mazur varmış Mansur yokmuş 
Bir de birden bire
Serde ses çıkmaz olmuş 
Birlik beraberlikte noksan
Söz öyle olsunda durmuş 

Gece yarımdan sonra buluşulur

   - alemin ruhunda

Her çeyrek atışta yelkovan

   - mahçup olurmuş 

Akrep yeniayda yine de

   - yetişmezse

Zaman, yüzyıldan sonra

   - sonra olurmuş 

Hakk' la konuşur, hakkını aşta  arar

Bilmek istediğini der durur, bildirilince durulur 

Kendine saklar, saklanırmış

Gösterdiği haklılığının mağrur gururu

Görünen haksızlığa mağdur duruşu 

Bir Mazur varmış 

Haddine konuşur, haddi seste arar

Biliyorum der durur, bilinmezlikte durulur

Kendine sokulur, soluklanırmış

Nereden bakarsan bak

Gösterdiği hadsizliğinin mağrur gururu

Görünen hadsizliğe mağdur duruşu 

Bir Mansur yokmuş 

Yaşananlar pek tabi ilahiden,

Dengesi yüreğin adaletinde

Yazılanlar müsvette evvela kağıtta 

Yoksa Mazur, varmış Mansur ebediydi

Devam da tamam da kaderin

   - özgürleştirilmiş iradesindeydi 

Anlamı arayanlar bulsun

   - bu satırlarımı 

Bulanlar anlatsın aramanın 

   - nafile faydasını 

Sadece denk gelmişler söylesin 

   - bu kağıtlara 

Uçak mı kelebek mi yapılmış

   - nasıl katlanılmıştı

Belkili düşününce gemide yapılabilirdi 

Şayet gelecekse şüphesiz gitmesi gerekirdi 

Şüphesiz gittiyse, geliyor olması şaibeli değil miydi? 

Sahip olduğum şey inandığım tek liman

Şüphesiz tamamsa yıkmamalı, şaibeli devamsa şüphesiz ki yakmalı.

SONRA, SONRA OLUR. BUNUN NERESİNDESİN İLHAMİ?

Ruhun kaç yaşında İlhami. Saymaya başla, ben yüzüncü yılımı kutluyorum. Sonra düşün, istersen oturarak. Ya sandalye tepelerine ya da bağdaş kurarak. Buna yetişebiliyor musun?

Öyle şeyler yaşanıyor ki, belki de demeyeceğim yaşadıklarına. Gözlerinden okuyabiliyorum. Yaşadıklarını, yaşamayamadıklarını, yaşamak isteyip yaşamadığını ve pek tabi yaşamayı ummayıp yaşamdan saydıklarını. Bende böyleyim işte, okuyorum yazıyorum, yazıyorum yaşadım sayıyorum. Sonra... Yüzlerce sayfayı okumak için iyi bir okuyucu olman gerekiyor İlhami.

Kalbime düştüğünde şiirini çoktan yazmaya başlıyor, aklıma ters düştüğünde bunu metne döküyorum. Ruhum seni, artık şiiri olan ancak kadını olmayan bir İlhami olmaktan saklıyor. Ben buyum kılıcımdan seni sakındığımı anlamıyor olamazsın İlhami.

İthamda sayılmasın söz hakkın olur şu an buna gerek yok bilirim, de ki çok bilmişlikten ödeşelim, öğrendiğin hesaplar ve oyunlar benim sahnemde gösterimde hiç olmadı. Zaten içimde büyüttüğüm sahnemi de terk etmek üzereyim. Tuttuğum tek hesap, yüzyılın özleminin ederi gökte on yedi yıldıza erişmekten geçiyor. Oynadığım tek oyun yaya geçidinden geçmeyince kanunsuzluğa varıyor. 

Böyleyken, seninle başlayan bir elin parmaklarını aşan cümleler, senden bağımsız benle ilgili elimden geldiğince anlamlar, benden bağımsız senle ilgili ettiğim tüm buluşlar için mürekkebe bulanmış ellerime ellerini uzatmalısın İlhami. 

Niyeti iyiye, bakışı derine, anlayışı engine, aklı yetkince, kalbi bence kırgınca sen. Sözü sus ettin. Oysa kedileri ve sözün özde duruşunu severim, pek çok kez demiştim. Şimdi en büyük belki de benden gelsin. Doğrusu doğruna. Belki de tüm bunları birlikte tutmak için en büyük korkunu yaşıyor çocuk kalbin, yetiştirdiğin koruyup kollamanda . Doğrusunu önce kendine sor, doğrum belli, rüyasını anlatırım belki.

Dilediği gibi olsun diye biten kader kitabında ki bu sayfada, dilerdim ki tek hesap paylaşamadığımız bir anın bizden götürdükleri, tek oyun 46'lık gecenin en doğrudan hamlesi için olsun.-Du.

Bugüne kadar sana anlatmak için öğrendiğimi kabul ettiğim kelimeler ve anlatıyorum ya telveleri. Ellerini uzatmasanda, benim elimden gelen bu kadar. Yüreğinin yettiğine karışamam yüreğimin yettiği de bu. Nacizane umudum mürekkebe bulanmamış elleri öpmemen. Ve evet tüm bunlar en sevdiğim haller, ruha şifa olanın en güzeliyle olmuşluğu kabulü, sonra, sonra olur gerçekleri de kelime oyununa dahil. Tıpkı sessizliğin sedasızlık olması gibi.