İnsanın Laciverdi İnsana

Şanslıysan o kâğıdı önüne koyacaksın.
Azmettiysen, kalemi kâğıda katacak,
Yaşıyorsan, cümleler kuracaksın.
Duyuyorsan, ağızdan çıkan sözün uçtuğunu sahibi duymadan, 
'Yazı kalır' yazacaksın.
Nasibinde umudun varsa okunacak,
Nasibinde aklın varsa, anlaşılmayı ummayacaksın.
Şayet cesursan renklerin seni arayacak,
Bilirsen, kaybedeceğin çok şeyi bulacaksın.
Hevesliysen, merakını merak etmeyi öğreneceksin,
Anlıyorsan, kalemin bağımsızlığa rengini
'Mavi yazabiliyorum' noktasında kanatlarını çırpacaksın.
Sen, mavi değil lacivertsin, diyecek henüz kalemi kılıçtan ayıramayanlar.
Uçar sandığın söz, ziyanına konacak,
Baki kalan, ağızdan çıkanı duymayan kulaklar,
Hoş bir sada, ağıta duracak.
Haktan yanalığında hak verecek, hakkından vereceksin.
Ben mavi değilim kabulü, yenilgi hanende,
Yenenler yarışta, dünya helası istikametinde.
'Değilimin' altını çizecekler keyifle, üstünü çizmeden zevkinin, az öncesinde.
Gayen nefesinde ha gayrette, uzun cümleler kuracaksın,
Şanslısın, o kâğıdın ardı boş önü müsvette
Azmet kalemine tutun, azimle hırsına tutunma.
Yaşıyorsun, kıy kelimelerine cümlen olsun
Duy, duymazdan gelineni,
Nasibinde umudun varsa okur yazar,
Nasibinde aklın var, emellerinden korkar.
Cesursun, şayetsiz renklerine,
Bildiğini bul, bulamadığı bil önce.
Hevesin şaşkın hevessizliğine,
Anladığını kabul et, bakmıyor kimse.
'Lacivert yazabiliyorum' yazdığın satırların peşine,
‘Mavi değilsin' hakikati iftirada değil taktirde,
Amasız tebriği amansız alkışı, yazıyorum bende.