Tepkilerimize akılcıl açıklamalar bulmalı. Duygusal tepkilerin yanlışlanabilirliği içinde cahilliği de barındırıyor. Sonrası sonraya teslim oluş. Hep aynı yerden yaralanmak da kişinin kendi problemi. Kandırıldım ne büyük yalan oysa. Kanamaktan geliyor belli ki. Kanım dursun diye kandığım kendi yalanlarım. Öyle bilmiş ki düştüğüm yerlerin izleri, beni benden başka kim kandırabilir?
Avuntularım senden gelirse yüreğimi de okşar ancak. Göz göze geldiğimiz an başladım şiirine. Yeni bir sayfa açmak en büyük mesele. Karalayıp yazıyorum, ondan anlaşılmıyor dediklerim. Buna avunuyorum.
Ölümleri hatırlıyorum ışıklı avm koridorlarında. Köşe başını tuttuğum bu kapital çeşme. Testimde ki suyu paylaşıyorum. Bu işin jargonu böyle. Kim olduklarını bilmediğim onca insan. Hoş geldiniz demeye dilim öyle alıştı ki hoş gelmiyor hiçbir mesele. Dilimde dolanan hoş gelmeleri hoş görüyle karşılayamıyorum.Böyle oluyor demek. Balıkların neden su içmediğini anlayabiliyorum.
Yer ve zaman arasında kalıyorum. Yeri miydi bunca zamanın başı boş bırakılmasının. Yaşarken diyorum. Bastığım kara parçası vatanım. Vatanımda olanları anlamlandıramıyorum. Yer ve zaman arasında kaldım öylece ülkemle. Doğuda ölüyorum batıda avm köşelerinde. Ölüyorum hangi zamanın başlangıcı, sanıyorum ki bitecek insanların kavgası -kendileriyle-
Kimlik inşası diyorum. Toki buna el atmalı!
