Kelebeğin Ömrü Yedi Gün

İnan bana, neyse inanma, ben bana olanlara inanamıyorum daha

Sev beni, neyse sevme, ben bana olanlarla öğreneceğim sevgiyi daha

Yaşa ya da yaşama öyle, yaşamak mı denir buna

Hisset, olacağından olur bin asırda bir, o bu çağdı işte

Say yerinde. Sonra en başa dön tekrar, 

  ilk dediğini, birinci sıradan mı başlatıyorsun

Sil baştan bak bakalım, 

  geleceği izlediğinde, izlerini unutuyor musun?

Vazgeçme, vazgeçtim vazgeç, her şeyde bir neyse, 

  sende bende herkes gibi bize neyse 

Git, giderken gel. Geldiğinde gitmiş ol. 

Çığlık at, kahkaha at birde, ne biçim yankı var 

  damla damla akıyor bu da ne 

Öyle yapmayalım böyle olsun, 

Kelebeği uçtu sayalım, kuşa da artık özgür olduğunu anlatmayalım 

O ki, göğsü kafesi bellemişse iradesiyle, 

Kilidiyle anahtarıyla savunmuşsa bir kere, 

Denk gelir çağlar kurumuş dere 

İrade de kendince özgür, kime ne! 

Yine de yok. Yeniden olamayacak coğrafyalarda,

İyi de var olsun ruh, inananlarla 

Sessiz sedasız olsada vaktin şafağı, 

Müzik devam eder anılarda, dans devam eder akıllarda, 

Rüyalar mesaiye göre hala, 

Gerçekse, kendi şiiri olan bir kadın şair olabilir 

Artık şiiri olan bir adamın kadını olamaz gerçekte. 

Bir başka kelebek muhakkak doğar güneşle,

Yeter ki yetsin, yetirsin. 

Ömründe, sevgi ona yetişsin. 

Anlamak Cennet Vaadi Anlıyorum Cehennemin Dibi

Üç derin nefes alacaksın şimdi, her birinde üçer saniye beklemeyi unutma. Üç derin nefes vereceksin sadece. Aldığın kadarını geri vereceksin, ötesine yeltenme. Ne oldu başın dönüyor değil mi? Döner tabi dengeni bulamadın. Ya aldığın kadarından fazlasını verdin ya da verebileceğinden fazlasını aldın. 

Şu ne kadar yıkanırsa yıkansın asla kokusu değişmeyen, işe yaramanın soldurduğu sofra bezi nerede acaba? Hani annenin mayaladığı yoğurdu sardığı, üstünde mevsimine uygun her şeyin ayıklandığı. En azından yılda bir geleneğe uyulsun diye sahurda hazırlanan yer sofrasının altına serilen. Bilirsin işte çocukluğundan olanı. Şimdi önce onu ser, sonra dök eteğindekileri daha da dengeni bozmadan. Eteğindekiler, mevsimin ilk can eriğiymiş gibi heyecanla dök, ayırmadan. Ağacın en tepesine korkusuzca çıktığın için en güzelleri bunlar diyerek iştahını kabarttıklarınla nasıl gurur duyuyorsan, ağaca çıkmaktan korktuğunda taşlayarak düşürdüğün ezilmiş, içleri topraklı olanlarla da gurur duy. Korktuğun için içine düşen çareden geliyor çaban unutma. İşte bu yüzden ne kendini taşlamaktan ne de ağaca çıkmaya başlamadan yorulma. 

Büyümek için uyumaya ihtiyacın olduğu zamanlarda uykunun bir nevi ölüm hali olduğu vaazını duymuştun cami hoparlöründen, inatla rüyalar seni beklerken gece yarıları, inat o sıralar senden büyükken, kaç kere düştün yüksekten. Kaç kere bir nevi ölüm halinde senden önce sevdiklerinin öldüğünü gördün. Yine de uyandın işte her rüyadan. Yine de ispatlayamadın, onca yüksekten dizlerinin üstüne düştüğün için bacaklarının bu kadar ağrıdığını. Düşüyordum dedin, ölüyordunuz dedin, ağrıyor bak dedin büyüyorsun dediler. Büyüyorsun rüyasından, bu kez de büyüdün alarmıyla sıçrayarak uyandın. Rüyalar orada, uyanmalar da. Uykunu aldıysan, kendiliğinden uyanmanın zamanı gelmedi mi? 

Niyet et en derin inancınla. Neydi dua ' Yattım sağıma döndüm soluma, melekler şahit dinime imanıma. Yattım Allah kaldır beni nurlar içinde uyandır beni' hatırladın değil mi? Yahu kaldı mı inancın emaresi diye sıyırma dibinden çocuk kalbini. Unutma, sen inançsın. İnanılmasan yaratılmazdın. Yine de bunu yüksek sesle söyleme, buldum, bildim, büyüdüm diye daha. Önce anla, anladığını yaşa. Gördüğün rüyaya bak daha kaç uyanış bekliyor seni tart. Sonra seslen sesin çıkarsa. Sadece isteyenin kendiliğinden uyanacağı bu rüyalardan isteyeni ara, ararken bulduğunda, zihni aksini ispatlarcasına korkularını suratına çarparsa, o korkuların ne kadarı sana ait bil, sana ait olmayanı almayacak kadar büyü. Herkesin çaresi kendi korkularından geliyor unutma, çarenin çabası uyanmaktan geçiyor hatırla. 

Sayılı nefes deniyor yaşama. Sayabildiklerin ancak hayatın oluyor. Derin nefesle başla önce, bekle ve nefesi ver sadece. Tek kural aldığın kadarını vereceksin, aldığının anlamına varmadan, verdiğinin manasını önce sen yerle yeksan edeceksin. Yaşam yedi kat aşağı yukarı. Hayatın hangisinde olsun istersin?